Dzięki współpracy z Fundacja Sendzimira, wraz z Dagmara Żelazny oraz zespołem KA KOBIERSKA Studio powstanie przestrzeń, która redefiniuje pojęcie parkingu. Z miejsca czysto technicznego staje się częścią błękitno-zielonej infrastruktury miasta.
W centrum założenia znajduje się system niecek retencyjnych, które gromadzą wodę opadową i wykorzystują ją lokalnie. Dzięki temu deszcz staje się zasobem, a nie odpadem do szybkiego odprowadzenia. Zieleń, potraktowana jako infrastruktura krytyczna, została zaprojektowana według zasad siedliskowych. Rodzime gatunki roślin tworzą biogrupy, które chłodzą, filtrują i zatrzymują wodę, a także podnoszą komfort użytkowania.
Elementy infrastrukturalne nie są tu ukrywane – przeciwnie, stają się świadomą częścią kompozycji. Zaprojektowano dedykowane krawężniki betonowe, które porządkują przestrzeń, podkreślają inżynieryjny charakter miejsca, a przede wszystkim wspierają retencję.
Tutaj mała architektura obejmuje nie tylko elementy użytkowe, takie jak oświetlenie, stojaki rowerowe czy ławki, lecz także naturalne głazy, kamienie i kłody, które wzbogacają przestrzeń, tworząc mikrohabitaty dla owadów i ptaków, subtelne przystanie cienia i chłodu.
Parking przestaje być tylko miejscem postoju — staje się przestrzenią, w której warto się zatrzymać na chwilę, by złapać oddech i doświadczyć natury w środku miasta.